Recensies 'Pleidooi voor de Ziel'

Het was zeer indrukwekkend om je ervaringen te lezen, m.n. in de psychiatrie; ik moest het boek regelmatig wegleggen omdat het zo aangrijpend was. Je persoonlijke beleving gaf me ook een verdiepend inzicht in de mogelijke beleving van pijnlijke situaties van anderen in mijn omgeving.

Ik ben je dankbaar voor je beschrijving van de essentie van de ziel, je uitleg hierover en ook het overzicht van de oude en nieuwe inzichten op dit terrein in relatie tot de medische wereld.

Ik sta helemaal achter je pleidooi voor de weder-erkenning van de ziel en het praktisch toepasbaar maken in het dagelijks leven. Het maakt zo’n verschil in onze persoonlijke levens en dus in onze leefwereld.

Ik vind het heel moedig en knap dat je dit boek geschreven hebt. Ik hoop dan ook dat velen dit zullen lezen en dat het een begin is voor verandering over denken over de ziel EN verandering in de manier van omgaan in de zorg met kwetsbare mensen. Mogen er veel intervisies volgen in zorgteams waarin dit aan de orde komt, maar ook dat ze leren met hun eigen onmacht, niet-bewuste of niet-verwerkte emoties om te gaan.

Veel liefs,  

Maria

Hoi Gemma,

Ik heb je boek al meerdere keren gelezen, en ook fijn om zo even open te slaan en stuk te lezen.

Wat bijzonder hoe je je ervaring zo op hebt kunnen schrijven, maar ik word er ook steeds emotioneel bij, wat jij hebt doorstaan.

Je deelt wel in de les ervaringen, of refereert er aan, maar daarbij kon ik het niet altijd plaatsen. Nu wel.

Echt Toppie, hoe jij hier uit bent geklommen, en de zielentaal uitdraagt, met heel je hart.

Een aanrader voor ieder om te lezen......ik vertel heel graag over je boek, over je ervaring van het zielsbewustzijn, en hoe bijzonder dat dit boek is.  

Anita

Wat een ontzettend indrukwekkend boek heb je geschreven. Dat komt wel heel erg binnen en ik vind dat dit verplicht leesvoer zou moeten zijn voor alle mensen in de zorg en in opleiding voor de zorg....en niet alleen. Tjonge jonge, wat een verhaal, en wat een moed om dit op te schrijven en uit te geven.

Petje af meid. Wat je persoonlijke berichtje voor in het boek betreft, zo lief en het gevoel is wederzijds. Ik heb een enorm respect voor jou, zeker nu ik dit gelezen heb. Ook wat je werk betreft met Levensakker.

Hanneke

Lieve Gemma,

Dankjewel voor je indrukwekkende boek!

Het eerste gedeelte raakte me diep, dat je zo in de steek werd gelaten door de mensen om je heen en dat de menselijke maat zo uit de zorg lijkt verdwenen.

Er zat herkenning in en het zette me aan het denken.  Ook bij mijn opname vroeg er inderdaad nooit iemand hoe ik me voelde!
De angst die jij had om een zombie te worden van de medicijnen, had ik ook.

Mijn diagnose bleek niet de juiste en dat heeft mij nog jarenlang achtervolgd in mijn medisch dossier.

Net als jij, heb ik ervaren dat je met zo'n diagnose niet voor vol aan wordt gezien. Ik heb overigens, net als jij, vellen vol geschreven. ik had allerlei plannen die ik aan het uitschrijven was.

Ik heb nog niet de behoefte of misschien wel de moed gehad om ze te lezen. Misschien dat ik het nu toch maar eens ga doen...

Dankjewel ook voor het tweede deel, de verbinding met de ziel.

Het is zo waar dat de ziel uit de maatschappij en dus ook uit de medische wereld is gehaald

met de invoering van allerlei protocollen.

Wat fijn dat jij die verbinding zo gedetailleerd weer weet te leggen. Mooi is de omschrijving van de Nacht van de Ziel, van Pamela Kribbe.

De opening naar het Licht is een mooi gevolg van deze crisis! Dat heeft het dan toch maar mooi opgeleverd...

Liefs, A

Hoi lieve Gemma,

ben in je boek begonnen en het grijpt me heel erg aan. Ik vind het echt schokkend wat jij hebt moeten doorstaan.

Ik kan het niet aan om het in een keer uit te lezen ......

Ben blij met jou in m’n leven.....💜 Zo bijzonder. We kunnen met z’n allen heel veel van je leren.

Lianne

Wat fijn voor je dat er zoveel belangstelling is voor je boek, jouw creatie vanuit die diepe ervaringen. Het is jouw ziel die spreekt.

Marianne

Stel je eens voor: je zit van het ene op het andere moment in een isoleercel en van daaruit brengen ze je naar de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting…!!! En dat allemaal zonder overleg, zonder inspraak, zonder begeleiding! Alles wordt je afgenomen en je hebt met niemand meer contact, zelfs niet met je kinderen.

Je wordt niet meer gezien of gehoord of erkent als mens en bent de wanhoop nabij… Wat er dan door je heengaat…

Uiteindelijk is dit een uitvloeisel van een heel zeldzame en ernstige hormonale aandoening, die jarenlang kan woekeren, omdat de juiste diagnose maar niet gesteld werd. Hoe je daar letterlijk en figuurlijk weer uitkomt en wat er allemaal doorvoelt wordt, daarover schrijft Gemma in dit aangrijpende en verbijsterende boek! Het is haar waar gebeurde verhaal.

Vlot geschreven, een inkijkje in haar innerlijke leven, haar ziel, het enige wat er voor haar nog was in die meest donkere periode.

Hoe zij door hulpverleners tegemoet is getreden, je slaat soms steil achterover….Dit bijzondere boek verdiend het zeer om door velen, maar zeker door mensen uit de zorgsector, gelezen te worden. Waarom? Het leest bijna als een waargebeurde thriller en ik hoop intens dat het een trigger mag zijn voor wie dat nodig heeft!

Als dit boek verplicht gelezen en behandeld zou worden binnen de verschillende zorgopleidingen in ons land, dan zou mijns inziens, de kans heel groot zijn dat de zorg op die plekken waar nodig, warmer, menselijker, zou kunnen uitpakken.

Zowel voor zorgverleners als voor diegenen afhankelijk van zorg, een groot pluspunt, lijkt mij.

Melania

Over het boek:

In deze indrukwekkende en aangrijpende weergave vertelt Gemma hoe haar leven door een meest diepe ervaring kon gaan. Door een risicovolle tumor in het hoofd lieten haar gezondheid en communicatie het afweten en bevond zij zich als mens en als succesvol hulpverlener plotseling ‘aan de andere kant van de balie.’ Overgeleverd en kwetsbaar tot op het bot hee zij kunnen ervaren hoe het is om alles uit handen te moeten geven. Schrijnend en soms onvoorstelbaar. In ‘Pleidooi voor de Ziel ‘ beschrijft zij de wereld van de Ziel, van afscheidendheid en het gemis aan menswaardigheid. Beseffende dat dit persoonlijke verhaal tegelijkertijd deel uitmaakt van een groter geheel dat veel verder gaat dan zijzelf, kan dit boek aansluiten bij wat in de harten van velen herkend wordt en in ons allemaal resoneert. Gemma kent de pijn, vervreemding en verwijdering van binnenuit. Ze is verloren geweest, heeft zich afgescheiden gevoeld en verschaft vanuit deze indrukwekkende en diepgaande ervaring een helder inzicht. Vanuit een sterke gedrevenheid wist zij de ‘donkere nacht van de ziel’ te overleven en hieruit terug te keren met een krachtig pleidooi. Een impuls om het bewustzijn op aarde positief te beïnvloeden. Wat hieraan ten grondslag ligt, is de volstrekt noodzakelijke erkenning en herinvoering van de ziel, als leidraad van het leven. Daarom bevat dit boek tot slot zeer duidelijke en praktische handreikingen zodat een mens te allen tijde in deze oorspronkelijke Zijnslaag opgehaald kan, maar ook dient te worden, ook al is de buitenkant diffuus, verward of beperkt. Een thuiskomen in je eigen hart.

Ziel:

Gemma is een verpleegkundige. Haar leven neemt een drastische wending als ze te horen krijgt dat ze de ziekte van cushing heeft. Deze hormoonziekte is onbehandeld en levensbedreigend. De rollen worden omgedraaid als ze zelf in het ziekenhuis beland. Ze is nu een patiënt in plaats van een verpleegkundige. Dan maakt ze kennis met het patiëntenleven. Het ergste van alles is dat ze ook nog een psychoses krijgt en in een gesloten inrichting wordt opgenomen. Ze denkt zelfs aan euthanasie de liefde voor haar kinderen voorkomen dit. Kortom allemaal problemen ineen. De auteur schrijft op een dichterlijke wijze. Je merkt tijdens het lezen niet eens dat je eigenlijk best heftige materiaal op een prettige wijze verslind. Wie denkt dat dit boek te heavy is heeft het mis. Het is eigenlijk niet eens zwaar. Ze schrijft op een prachtige en prettige manier. Ze neemt je wel makkelijk mee in haar beleving van haar ziekte. Alsof je het zelf meemaakt. Zo goed beschrijft ze haar ziektes, ziekenhuisbezoeken, haar leven, haar gedachten enz. Ze schrijft ook over de ziel. Dat verklaart ook meteen de titel. Goede keuze dit.

Zodra je het verhaal leest wordt je ook duidelijk waarom de cover zo is gekozen. Lekker een witte achtergrond met een roze veer en pleidooi voor de ziel op de cover gekopt. De prachtige cover straalt rust uit. De veer op de voorgrond juist een beetje drukte. Wat een mooie keuze.

Isoleercel:

Wat we het meest heftige stuk vonden uit het boek was dat ze zelfs naar het buitenland vluchtte om een euthanasieverzoek te doen. Haar dochter smeekt haar om dit niet te doen. Uiteindelijk mag ze toch niet vliegen en worden haar plannen gedwarsboomd vanwege haar te zieke verschijning. Ze wordt opgenomen in een inrichting (isoleercel). Ze verwachtte te revalideren maar maakt kennis met een isoleercel door haar broer en zus. Isoleercellen zijn voor haar niet onbekend want ze heeft ze wel eens eerder van binnen gekeken omdat haar ex-man er werkte. Ze mag er niet huilen en weet zich niet veel te herinneren van de situatie en waarom ze er zit.

Ze komt erachter dat ze in een psychiatrisch ziekenhuis Vincent van Gogh in Venlo is beland. De ervaring is goed beschreven.

Onze mening:

Wat een prachtig boek ondanks het onderwerp. Het is echt niet heavy. Je vind eerder de gebeurtenissen verschrikkelijk en de dingen die zich in haar hoofd afspelen vreselijk. De schrijfstijl is super prettig. Het is zo goed dat we graag meer werk van deze auteur willen lezen. Door haar ervaring zo goed op papier te zetten zijn we echt van mening dat ze een meesterwerk heeft geschreven. Er zijn zoveel auteurs die een boek schrijven over hun eigen ziekte-ervaring en vaak kom je niet makkelijk door het onderwerp heen, of het wordt zo zielig opgesomd dat je de draad van het verhaal verliest, verder zijn we niet te spreken over alle schrijfstijlen. Pleidooi voor de ziel wordt op een prettige wijze beschreven. Het verhaal is ondanks haar gebeurtenissen zo spannend geschreven dat je niet meer kunt stoppen met lezen. Verder zijn we ook te spreken over nog twee dingen in het boek: het boek richt zich op je psyche de schrijfstijl is super goed. Dit soort boeken zijn erg schaars (positief). Er zijn weinig boeken die ons geraakt hebben over ziektes. Verder kun je ook veel van dit boek leren. Je maakt kennis met medische termen en ziektes in het boek maar dan op een informatieve manier.

Dat zie je ook niet vaak. Vaak wordt er in dit type boeken ziektes op een saai en opsommerige wijze weergegeven. Wij vinden wel dat dit een van de leukste boeken is die we ooit hebben gelezen. Dit boek krijgt 5 sterren.

beautyandbooksmagazine